به گزارش شبنم ها، اسلام نه تنها با شادي و نشاط مخالف نيست بلکه بهره‌مندي از شادي‌هاي مشروع را امري لازم براي انسان مي‌داند.

 امام علي(عليه‌السلام) توصيه مي‌کند: به هنگام شادي از شادي‌ها و سرورهاي مشروع بهره‌مند شويد؛ چرا که اوضاع هميشه به يک منوال باقي نمي‌ماند. روزهاي غم و اندوه نيز در پيش است؛

اذا وَقَعَ فِي يدِکَ يومُ السرورِ فلاتخلّه فانَّک اذا وَقعتَ في يدِ يومِ الغمِّ لم يخلَّک؛[1]

وقتي روز شادي در اختيار تو قرار گرفت، از آن دوري نکن؛ چرا که وقتي در دست روز اندوه قرار بگيري، از تو صرف نظر نخواهد کرد.

علاوه بر این يکي از ويژگي‌ها و آداب مسلماني اين است که تلاش جدي در جهت شاد کردن ديگر مسلمانان داشته باشد. احاديث فراواني در فضيلت شاد کردن مؤمنان وارد شده است. رواياتي به اين مضمون از وجود مقدس پيامبر اکرم(صلي‌الله‌عليه‌وآله‌و‌سلم) و ائمة اطهار(عليهم‌السلام) نقل شده است که فرموده‌اند : شاد کردن مؤمنان از بزرگ‌ترين و محبوب‌ترين عبادت‌هاست.

پيامبر اکرم(صلي‌الله‌عليه‌وآله‌و‌سلم) فرمودند:

إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ‏ السُّرُورِ عَلَى‏ الْمُؤْمِنِين‏؛[2]

به درستي که شاد کردن مؤمنان، دوست‌ داشتني‌ترين کارها در نزد خداي متعال است.

همچنین از امام صادق(عليه‌السلام) منقول است که فرمودند:

لَا يَرَى أَحَدُكُمْ إِذَا أَدْخَلَ‏ عَلَى‏ مُؤْمِنٍ‏ سُرُوراً أَنَّهُ عَلَيْهِ أَدْخَلَهُ فَقَطْ بَلْ وَ اللَّهِ عَلَيْنَا بَلْ وَ اللَّهِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص‏؛[3]

گمان نکنيد وقتي مؤمني را شاد مي‌کنيد، فقط او را شاد کرده‌ايد، بلکه به خدا سوگند که ما را شاد کرده‌ايد؛ بلکه بالاتر به خدا سوگند که رسول خدا را شاد کرده‌ايد.

بر اساس اين نوع روايات روشن است که يکي از بهترين عبادت‌ها و برترين فعاليت‌ها از نگاه اسلام، شاد کردن مؤمنان است و اين خود خط بطلاني است بر انديشة کساني که دين و دين‌داري را معادل حزن و اندوه مي‌دانند و چهره‌اي عبوس و خشن از دين ارائه مي‌دهند. از اين توصيه‌ها مي‌توان فهميد که جامعة اسلام‌پسند، جامعه‌اي شاد و مسرور است. فرض کنيد، هر مسلماني خود را موظف به عمل به اين توصيه‌ها کند، در آن صورت جامعة اسلامي جامعه‌اي با نشاط و شادمان خواهد بود.

اما بايد توجه شود که در اين روايات شاد کردن «مؤمن» ارزشمند دانسته شده است و روشن است که مؤمن از چه اموري شاد مي‌شود. بنابراين، استفاده از ابزارها و وسايلي که با حيات مؤمنانه سازگار نيست، براي شاد کردن مؤمن درست نمي‌باشد. به علاوه، مؤمن که با ابزارهاي گناه‌آلود شاد نمي‌شود. در روايتي از امام حسين(عليه‌السلام) چنين مي‌خوانيم:

أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ بَعْدَ الصَّلَاةِ إِدْخَالُ‏ السُّرُورِ فِي قَلْبِ الْمُؤْمِنِ بِمَا لَا إِثْمَ فِيه‏؛[4]

برترين کارها بعد از نماز، شاد کردن قلب مؤمن با اموري است که گناهي در آنها نباشد.

شادي‌هاي مؤمن يا در اموري است که مستقيماً با خداي متعال در ارتباط‌اند و يا در اموري که مقدمات چنين ارتباطي را براي او فراهم مي‌کنند و يا دست کم در اموري که او را از نافرماني و معصيت خدا جدا مي‌کنند.[5]

امام سجاد(عليه‌السلام) در اين باره مي‌فرمايند:

إِيَّاكَ‏ وَ الِابْتِهَاجَ‏ بِالذَّنْبِ‏ فَإِنَّ الِابْتِهَاجَ بِهِ أَعْظَمُ مِنْ رُكُوبِه‏؛[6]

از شادي و سرور به وسيلة گناه پرهيز کن؛ زيرا شادي به گناه بزرگ‌تر از ارتکاب آن است.

 إن شاءالله در بحث بعدی از شادی های درست و مورد رضایت اسلام و همچنین شادی کردن های غیر حلال سخن خواهیم گفت.

[1]. شرح نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، ج20، ص286، حکمت 270.

[2]. الکافي، ج2، ص189.

[3]. همان، روايت 27.

[4]. مناقب آل أبيطالب عليهم السلام، محمد بن علي ابن شهر آشوب مازندرانى، ج4، ص75

[5] . پندهاي امام صادق به ره‌ جويان صادق؛ محمدتقي مصباح يزدي، ص109.

[6]. بحار الانوار، ج75، ص159.

ثمین وحدانی/

انتهای پیام/