به گزارش شبنم همدان به نقل از طنین یاس : معصومه طاهری - يكي ازموارد فرهنگ عمومي، فرهنگ لباس و پوشش است. وقتي بنده خودم در اين شورا بودم، شورا وزير محترم آن وقت را- كه جناب آقاي خاتمي بودند- موظف كرد تا الگوي لباس بياورد. ايشان رفتند زحماتي كشيدند. اما به جايي نرسيد. من نمي گويم آقايان حتماً كت و شلوار را بكنند وهمان لباس‌های پيشنهادي را بپوشند، اما بگذاريد ما لباسي داشته باشيم كه بگوييم ايراني است درموزه‌ها آن را نگه داريم و مال زمان هخامنشيان وساسانيان وسلجوقيان هم نباشد. باب امروز باشد بالاخره جايي بايد موضع خود را دربارة اينها (فرهنگ ازدواج و فرهنگ خانواده، فرهنگ لباس و الگوی مصرف و ...درفرهنگ عمومي)معين كند حتي اگربگويد من الان وقت ندارم واولويتم تعيين لباس ملي نيست. خيلي خوب، معلوم بشود كه ما تا پنج سال يا ده سال اين اولويت را نداريم و مي‌خواهيم آن را كنار بگذاريم. ليكن بالاخره اين انبار مجموعه فرهنگي صاحبي داشته باشد.» (مقام معظم رهبری 1381)

سال‌هاست که حرف حضرت آقا درباره لباس ملی و اهمیت بر زمین مانده است. مسئولان در خواب خرگوشی خود هستند و یا سرگرم همایش و برنامه‌های خنثیئ بی ثمر تنها بیلان کاری ارائه کنند و درعمل هیچ کدام حتی به خود زحمت زنده کردن این حرف آقا را هم نداده‌اند؛ چه برسد به این‌که در راستای آن اقدامی جدی و عملی انجام دهند و اکنون در زمانی قرار گرفته‌ایم که سال‌هاست قدم‌های بزرگتری به عقب برداشته‌ایم و حجاب و بدحجابی به معضل فرهنگی کشورمان بدل شده است چنان‌چه هر روز شاهد آن هستیم که لباس‌هایی با مارک و برند غیر ایرانی دربازارها رونق می‌گیرند و نوجوانان و جوانان ایرانی بدون هیچ شناختی تنها از روی علاقه آنها را به تن می‌کنند غافل از این‌که نادانسته باعث رکود پوشک و البسه ملی خود می گردند و ازهویت و فرهنگ خود  دور می‌شوند.

 اگر آن روزی که آمقام معظم رهبری فرمودند توجه به لباس ملی؛ حقیقتا در باره آن کاری انجام می‌شد این چنین در موضع ضعف قرار نمی‌گرفتیم و در مقابل انبوه پوشاک نامناسب وارداتی دست بسته و ناتوان نبودیم به طوری که حتی فرزندان و وابستگان برخی مسئولان ارشد نظام  هم در امر قاچاق فعالیت کنند!! البته این‌بارهم مانند همیشه که سفارش‌های معظم له ناقص و نیمه کاره انجام  می‌شود اقداماتی صورت گرفته ولی گاها برنامه‌ها مقطعی و گذرا بوده و عمقی نداشته است و دراغلب موارد اصل را رها کرده‌ایم و به فرع پرداختیم. مانند آن‌که تحت عنوان طراحی و دوخت چادرهای ملی با شکل و شمایل ناجور و نامتناسب مسئله حجاب و عفاف را بیشتر به میدانی بای تمرین و بیلان کاری و صرف هزینه های بیهوده کرده‌ایم که به ندرت  کارایی عمومی و اجتماعی دارند چادرهایی با تنوع و تعدد مدل‌های مختلف، که از مسیر درست و منطقی پوشش دورشده‌ایم چنان‌چه هرکدام از طراحان به سبک و سیاقی از روی سلیقه و علاقه شخصی چادری برای خانم‌های محجبه طراحی کرده‌اند که نه تنها نمادی از لباس ملی و حجاب و عفاف زن ایرانی مسلمان نیست، بلکه بیشتر به تخریب هویت ملی و دینی شباهت دارد و موجبات تمسخر و توهین  و تبرج نسبت به  حجاب می‌شود تا حفظ حرمت و شخصیت زنان. چندی پیش یادم می‌آید در نمایشگاه  حجاب و عفافی از مسئول فروش یکی از بخش‌ها علت این تنوع چادرها را سوال کردم با کمال تعجب پاسخ داد: استفاده از چادرها در محافل مختلف فرق دارند. دیگر قدیمی شده که یک مدل چادر در همه جا  بپوشند. مدل چادر مهمانی با چادر دانشگاه و یا محل کار باید متفاوت باشد برای همین از سنگ الماس، نوارهای تزیینی, یراق و تورهای متفاوت در دوخت آن استفاده می‌شود!!!

متاسفانه ازیک سو نبود سکوی مهندسی فرهنگی درحوزه پوشش و لباس اسلامی و از سوی دیگر نبود بستر مساعد برای فروش محصولات مطلوب و مناسب در کنار مزاج سازی‌هایی که عمدا یا سهوا در جامعه ایجاد شده است به غیر از این‌که ذائقه  مردم را در تغییر داده، مسیر حجاب و پوشش اسلامی را هم تحریف کرده است. حجت‌الاسلام پناهیان در گفت‌وگویی به ما گفت: « این رسانه‌ها هستند که نیاز آفرینی می‌کنند و هربار باعث تغییر میل و ذائقه مخاطبان می‌شوند در نتیجه باید یکی ازعوامل مهم ایجاد و کنترل نیازهای جامعه را رسانه‌ها به‌خصوص سینما و تلویزیون دانست که اگر در مسیر درستی برنامه‌سازی داشته باشند قطعا تاثیرگذاری زیادی خواهند داشت در غیر این صورت از عوامل مهم غربی‌‌سازی در جامعه محسوب می‌شوند» جای تامل دارد که بگوییم در چندسال اخیر مزاج‌سازی به صورت تدریجی سبک پوشش در کشور را تغییر داده است به طورقطع درحوزه پوشش و لباس نیز نیاز به فرهنگ‌سازی و توجه زیادی است تا نوجوانان و جوانان ما در درجه مفاهیم درست ومنطقی را در پوشش خود اجرایی کنند و در درجه دوم به سمت و سوی محصولات داخلی و ملی گرایش داشته باشند  هرچند بازار مکاره قاچاق پوشاک و تنوع درهای ورودی آن زیاد است و نیاز به  تنگ کردن  دروازه‌های آن از سوی مسئولان و متصدیان امر دارد، اما درهر حال بستر سازی فرهنگی نیز از ملزومات  مهم این امر می‌باشد که نمی‌توان از کنار آن ساده گذشت.

آتسوكو هوشينو بانوی تازه مسلمان ژاپنی در گفت‌وگویی که با ما داشت درباره استفاده از تولیدات ملی و داخلی گفت:« مردم ژاپن مسلمان نيستند تا از دستورات ناب اسلامي و يا ولايت فقيه بهره ببرند، اما به حكم يك وظيفه انساني و منطقي به قضيه نگاه می‌كنند وقتي وضعيت اقتصادی آن‌جا خوب بود خيلی به اين موضوع توجه نداشتند و رعايت نمي‌كردند اما در طول 15تا20سال اخير اقتصاد ژاپن هم دستخوش تحولات زيادی شده و خوب نيست به‌خصوص با ورود انبوه كالاهای چينی به اقتصاد آن‌جا هم ضربه وارد شده است، ولي مردم همراهی می‌كنند تا اقتصاد كشور آسيب نبيند. مثلا ژاپني‌ها كم كم متوجه شده‌اند كه  تهيه هر نوع ازحصولات چينی به ضرر اقتصاد كشور است  و بايد به صنعت داخلی خودمان كمك كنيم حتي اگر قيمت بالايی داشته باشد به‌خصوص بعد از سونامی و زلزله اين تعصب نسبت به كالا و اجناس داخلی بيشتر شده است چون می‌دانند اگر كالای داخلي مصرف نكنند اقتصادشان ازهم می‌پاشد و ضرر میكنند. من جايی خواندم كه اگر هر ايراني روزی يك‌هزارتومان برای جنس و كالای ايرانی هزينه كند مشكل بيكاری در كشور حل خواهد شد  بايد در عمل ديد. طبق آمار ماهی سی هزار تومان اگر درتهيه اجناس داخلی هزينه كنيم مشكلات كاری در كشور نخواهيم داشت. مسئله اقتصادی و مشكلات آن ربطی به تحريم‌های اقتصادی غربی‌ها ندارد كه بگوييم تحت فشار و تحريم هستيم تنها با يك برنامه‌ريزی كوچك و ملي می‌توانيم مشكلات را برطرف سازيم. اين عزم ملي و جهادی می خواهد  تا به دست خودتان گره‌های كوراقتصادي باز شود.»

بنابراین توجه به محصولات و تولیدات ایرانی همان طور که مقام معظم رهبری هم بارها  در این‌باره توصیه داشته‌اند یک کار جهادی و اعتقادی است که باید عمل به آن را وظیفه خود بدانیم؛ البته می‌بایست شاهراه‌های قاچاق لباس و پوشاک نیز مسدود شود همچنین تولیدات داخلی با کیفیت بهتری در اختیار افراد قرار بگیرد تا  کم کم رغبت و میل به اجناس غیرایرانی کمرنگ شود. در این رابطه میثم نژاد رمضانی دبیر انجمن تولیدکنندگان محصولات عفاف و حجاب هم معتقد است:« برنامه‌ریزی نظام مقدس جمهوری اسلامی و دولت این است که به سمت افزایش تولیدات داخلی برویم، اما در سال گذشته و سال جاری که به نام اقتصاد مقاومتی مزین شده است بالغ بر 40 فروشگاه LC Waikiki در سطح کشور افتتاح شده است و آمارها حاکی از ورود 50 میلیون دلار پوشاک به کشور است، اما تنها  یک برند خارجی (LC Waikiki)  بالغ بر 10 تا 20 میلیارد تومان کالا دارد. درواقع حجم پوشاکی که از یک برند خاص وارد می‌شود نشان می‌دهد که 90 درصد محصولات موجود در فروشگاه‌های آن قاچاق است. این بدان معنا است که ما بستری را برای تولیدکنندگان یک کشور بیگانه فراهم کرده‌ایم که اشتغال، تولید و منابع ارزی ما را از بین ببرند.»

در حقیقت حماست از تولید ملی  دغدغه‌ای است که حضرت آقا همواره داشته‌اند، ولی باید گفت گوش اگر تو، صحبت اگر حرف من است آن‌چه البته به جایی نرسد فریاد من است. معمولا واژه لباس ملی انسان را به یاد گاندی رهبر فقید هندوستان و حرکت ارزشمندش مقابل با  لباسهای انگلیسی می‌اندازد اما ما در تاریخ پرفرازونشیب معاصرمان مجاهدان بزرگی داشتیم که متاسفانه حتی اندک اشاره‌ای به آن  نمی‌شود برای مثال حضرت آیت الله مرعشی نجفی برای آن که کشورش به غرب وابسته نشود به غیرازجمع آوری کتب نفیس خطی با هزینه های شخصی یکی دیگر از کارهای مهمی که انجام داد آن بود که ایشان  به هیچ وجه از تولیدات خارجی و حتی ملزومات آن درلباس خود استفاده نمی کرد و لباس‌هایشان اصلا دکمه نداشت و به صورت گرهی دوخته شده بود؛ بنابراین فراموش نکنیم که لباس می‌تواند به تنهایی یک نماد درعرصه فرهنگ و فرهنگ سازی برای حمایت از سرمایه و تولید ملی باشد، اما تا وقتی که ما درکشورمان افرادی همچون حضرت آیت‌الله مرعشی نجفی را به عنوان الگو نمی‌شناسیم چگونه باید انتظار داشت از این ضرورت فراموش شده به عنوان اصلی برای فرهنگ سازی و حمایت از تولید ملی قدم برداشته شود؟! البته عوامل مختلفی در این امر موثر هستند که باید دست در دست هم  در تولید و فرهنگ سازی لباس ملی نقش آفرینی کنند و نمی‌توان تنها تولید کنندگان را  متهم دانست؛ چنان‌چه در حال حاضر 26 دستگاه مسئول  و متولی گسترش عفاف و حجاب هستند، اماعمدتا نوک پیکان به‌سوی تولیدکنندگان این حوزه نشانه می‌رود درحالی که توجه به تولید ملی به خصوص در حوزه پوشاک و لباس نیازبه عزم و اراده ملی و حمایت و پشتوانه محکم دولتی دارد.

انتهای پیام/ص