والدین و بستگان و دوستان باید در این امر خداپسندانه برای جوانان قدم بردارند چون بهترین عبادت شمرده شده و خداوند در قیامت با دیده ی رحمت و لطف به او می نگرد. قال امیر المؤمنین (ع) : « اَفضلُ الشَّفاعاتِ اَن یَشفعَ بَینَ اثنَینِ فِی نکاحِ حَتی یَجمعَ شَملَهُما»[2]؛ امام علی (ع) فرمودند: بهترین وساطتها این است که میان دو نفر در امر ازدواج وساطت شود تا سرو سامان بگیرند.

قال موسی بن جعفر (ع) :« ثلاثهٌ یَستظلّونَ بظلِّ عَرشِ الله یومَ القِیامۀِ لا ظلَّ الله الا ظلّه رَجلٌ زَوَّج اَخاهُ المُسلم اَو اَخدَمه اَو اَکتمَ َله سرّاً»[3] ؛   امام موسی بن کاظم (ع) فرمودند: سه گروهند که در روز قیامت سایه رحمتی جز سایه رحمت الهی بر سر آنها نیست و خداوند آنان را در سایه عرش خویش قرار می دهد یک گروه، آن کسانی هستند که برای ازدواج مسلمانی وساطت می کنند، یا به او خدمت نمایند و یا سر او را پنهان می نمایند.

قال ابو عبدالله (ع) : « مَن زَوَّجَ عَزباً کانَ مِمَّن یَنظرُ اللهِ الیهِ یومَ القِیامۀِ»[4] ؛ هر که دختر یا پسر مجردی را همسر دهد، خداوند در روز قیامت با دیده ی رحمت به او می نگرد.

قرآن کریم به اولیاء پدر و مادر، دولت و ملت خطاب کرده می فرماید: به فکر ازدواج نیازمندان باشید. « وَ أَنكِحُوا الأَيَامَى مِنكمْ وَ الصالِحِينَ مِنْ عِبَادِكمْ وَ إِمَائكمْ  »[5] و افراد بی همسرتان و شایستگان از بندگان و کنیزانتان را به ازدواج ( یکدیگر) در آورید.

  در جامعه ی اسلامی ما بیشترین مسئوولیت بر عهده ی بزرگسالان اندیشمند، الگوهای مطلوب و فهیم و مورد اعتمادی است که بتوانند با ایفای نقش سترگ، حساس و پربرکت خود به سان حلقه های رابط، زمینه ی آشنایی و شناخت متقابل دخترها وپسرهای آماده ی ازدواج و خانواده هایشان را فراهم آورند.   

اجر و ثواب این رسالت عظیم و سرنوشت ساز، در نزد پروردگار احد و صمد زوج آفرین، برای شخص یا اشخاص رابط، خیرخواه ، اشنا به معیارهای کفویت، همتایی و همسری، عارف به مبانی استحکام خانواده و عوامل مؤثر در آرامش و خوشبختی زن ها و شوهرها و مورد اعتماد و وثوق خانواده های مورد نظر، فوق العاده زیاد و افزون بر هزاران نماز و روزه است. [6]   ولی متأسفانه ، در جامعه ی امروز ما ، حرفهائی شنیده می شود که با سخنان گهربار ائمه اطهار bتناقض دارند، از جمله این حرف ها، این است که می گویند چرا به کاری اقدام کنیم که عاقبت شرمنده و گرفتار شویم. در این نوع کارها ( واسطه گری در ازدواج) نباید واسطه شد . زیرا اگر زن و مرد بعد از ازدواج زندگی خوبی داشتند و به تفاهم رسیدند می گویند که شانسشان بوده و اگر هم ناسازگار گردند ما را لعن و نفرین می کنند.

 امید است به این حرف ها گوش نداده و همواره پیرو دین مبین اسلام بوده و با کمک و گام خیر برداشتن برای جوان مجرد، همسری مناسب و در شأن خود آنها ، کوشا باشیم[7] ارزش واقعی هر عملی در چگونگی نیست و هدف عامل آن نهفته است و هنگامی که شخص عمل صالح و اقدام مطلوبی را برای رضای خدا و از روی خیر خواهی و برای زوجیت بایسته وشایسته، آرامش و سعادت و نیک بختی در جوان داوطلب انجام می دهد، پاداش معنوی و اجر اخروی وی در گرو نتیجه ی عمل نخواهد بود و خداوند از درگاه لایزالش اجر و پاداش فراوان او را می دهد. [8]

انواع واسطه ها :

واسطه ها و معرف ها سه نوع اند.

 الف ) خیرخواه و آگاه: اینان معیارها را میدانند و راه و رسم این وظیفه ی مهم را می شناسد و به خوبی از عهده ی آن بر می آیند . به اینها می شود اعتماد کرد. معیار برای شناختن و ارزشیابی این « معرفها و اسطه ها » همان است که در مبحث « مشورت » بیان شد؛ یعنی باید همه ی آن صفات و مشخصاتی که برای « مشار» بیان گردیده ، داشته باشند.

ب ) خیرخواه اما ناآگاه : اینان نیتشان « خیر» است و می خواهند کاری صواب کنند و به ثواب برسند؛ اما راه و رسم آن را نمی دانند . می خواهند « خیر» برسانند، اما چون معیارها و روشهای انتخاب همسر را نمی دانند ، « شر» به بار می آورند نیتشان « خیر» است اما عملشان « شر» ، خیر خواهند ، اما « ناآگاه» اعتماد به اینان، خسارتبار است و موجب پشیمانی و ناراحتی .[9]

ج ) گروهی که نیت سوء دارند : و غرضهای پلید و منافع خاصی را دنبال می کنند. این گروه افرادی هستند که نیتشان « شر» و عملشان هم « شر» است، عده ای مکار و حیله گر هستند که با ظاهر سازی و زبانبازی می خواهند منافع و غرضهای پلید خود را تأمین کنند. جوانان عزیز و خانواده های محترم کاملا مواظب رفتار و کردار چنین « شیادان» سیاه دل» باشند و هرگز فریبشان را نخورند. [10]