یکی از گزارش‌های امروز پیک بامدادی رادیو ایران، امروز پانزدهم آذرماه به همین موضوع اختصاص داشت. ماجرا از این قرار است؛

یکی از فیلم‌های ایرانی که در جشنواره کن به دریافت جایزه مفتخر شده، پس از شروع اکران در برخی از کشورهای غربی با محدودیت سنی بینندگان مواجه شده است. این فیلم در ایران برای همه گروه‌های سنی، در سینماها پخش می‌شد اما در خارج از کشور به علت برخی محتواهای ویژه بزرگسالی افراد زیر سیزده سال از دیدن آن منع شدند.

این موضوع لزوم درجه‌بندی سنی فیلم‌های تولید داخل را گوشزد می‌کند. 

پیامی که یک مخاطب جوان بعد از تماشای این فیلم درک کرده؛ «بعد از مشاهده فیلم فهمیده که نباید در خونه را به روی کسی باز کرد».

اما این جوان برای درک پیام آموزنده باز نکردن در برای غریبه، به دیدن داستانی هولناک دعوت شده که حجب و حیا اجازه باز کردن موضوع داسان فیلم را نمی‌دهد.
 
اما فیلمی که از کن جایزه گرفته، وقتی در برخی کشورهای غربی به نمایش گذاشته می شود، رده بندی سنی «تماشای زیر سیزده سال ممنوع» برای آن منظور می‌شود و حتی در توضیحی خطاب به والدین عنوان می‌شود که «این فیلم حاوی صحنه‌هایی است که کودکان نباید ببینند».
 
رده‌بندی «پی جی - 13»؛ به معنی تذکر قاطع به والدین است که تماشای برخی موارد برای افراد زیر سیزده سال نامناسب است و والدین باید برای اجازه دادن به بچه‌های کوچکترشان برای دیدن این فیلمها دقت کنند. 

اما همین فیلمی که کشورهای غربی والدین کودکان زیر سیزده سال را به صحنه‌های غیراخلاقی آن هشدار دادند، بعد از اکران عمومی در سینماهای ایران هیچ حد و مرز سنی نمی‌شناسد!
 
صحبت های نوجوانی که به سختی می‌شود، او را سیزده ساله دانست؛ او برای دریافت پیام باز نکردن در روی غریبه‌ها، درهایی از سوال‌های بی‌جواب برایش باز شده. نظر این نوجوان درباره این فیلم: «فیلمی بود با اجرای قوی؛ ولی من به شخصه موضوع را نمی‌پسندیدم. زمانی که برای دیدن فیلم به سینما رفته بودم، از همه قشری بودند. حتی از من کوچکتر هم به تماشای فیلم نشسته بود. بهتر بود برای آن رنج سنی تعریف می‌شد.»
 
اما جالب است بدانید؛ در برخی کشورها تعیین حد و حدود سنی برای دیدن فیلم جرم محسوب می‌شود و جریمه به دنبال دارد. 

یک کارشناس می‌گوید: 

حتی پیام‌های غیرمستقیمی که مستقیم مطرح نمی‌شود و در ظاهر نه اما در باطن، این پیام‌های غیراخلاقی را نهفته دارد،  هرچه به آن موضوع اصلی روابط غیر اخلاقی نزدیک‌تر باشد، طبیعتا با رده بندی و محدودکردن سن مواجه می‌شود و فیلم فقط برای جوانان با یک سن خاص قابل نمایش است.
 
فقر سوژه‌پردازی صنعت فیلم در کناز انگیزه‌های اقتصادی و یا در مواردی نیت‌های سوء فرهنگی دست به دست هم دادند تا هرچه می‌گذرد، طعم خشونت و بزرگسالی چاشنی فیلم‌های داخلی شود که اگر نگوییم بزرگسالان، قطعا کودکان را دچار سوء هاضمه فکری خواهد کرد. 

یک کارشناس می‌گوید: در این چند سال فیلم‌های متعددی در کشور توسط کارگردانان ما، ساخته شده که اگر مفاهیم آن حتی به اندازه یک دهم، بخواهد در فیلم‌های هالیوودی مطرح شود، قطعا رده‌بندی سنی می‌شود.

شنونده‌ای می‌گوید: اگر می‌دانست فیلمی که با فرزندانش در سالن سینما می‌بیند، به نوعی ترویج رابطه خارج از محدوده ازدواج دختر، پسر است، قطعا به تماشای آن نمی‌رفت!

اگر خوشبین باشیم و سوژه قرار دادن بی‌بند و باری اخلاقی را به نیت اصلاح، قلمداد کنیم؛ ولی وقتی کودکان معصوم بیننده این نوع فیلم‌ها می‌شوند، نه تنها موضوع حل نمی‌شود بلکه نوعی وارونگی فرهنگی رخ می‌دهد.

این گونه آلودگی‌های فرهنگی اجتماعی در نزده وارد ذهن کودکان می‌شود و معصومیت آنها را تهدید می‌کند.