4. بهمن 1398 - 9:46   |   کد مطلب: 7302
با نگاهی به ویترین مراکز عرضه پوشاک در شهرهای مختلف به ویژه کلان شهرها، کافی است که بفهمیم، مد جدید مانتوها، دوخت با پارچه های حریر، گیپور و عرضه مانتوهای به اصلاح 'شیشه ای' است.
حجاب های فانتزی، بهانه ای کوچک و بهایی گران

به گزارش شبنم ها  به نقل از خبرگزاری ایرنا،  بلوزهای بالای ناف، شلوارهای کوتاه و بلند و دمپا و حتی پاره، زیورآلات ریز و درشت، نحوه آرایش ابروها، مو، کاشت ناخن و هزاران تغییر دیگری که نام مُد را بر خود نهاده، این روزها سایه خود را بر سر مانتوها گسترانیده است.
خانمی که یکی از انواع کیپور این مانتوها را پوشیده از افرادی بود که برای تهیه این گزارش با وی گفت و گوی کوتاهی داشتم.
وی که خود را (م - ر) 26 ساله معرفی می کند، زیر مانتوی گیپور مشکی اش، بلوز آستین بلند و شلوار مشکی پوشیده و معتقد است همین پوشیدگی کافی است، زیرا همه حدود شرعی پوشش در آن رعایت شده است .
دوستش که مانتوی حریری به رنگ آبی بر تن دارد با زیر پوششی که بر تن کرده، حجاب مناسبی ندارد. وی تمایلی هم به گفت و گو درباره پوشش خود ندارد. فقط می گوید: این هم یک جور مد است، ماندگار نیست، می آید و می رود.
مُدگرایی که این روزها اقبالش نصیب مانتوها شده است، یکی از پدیده های رایج اجتماعی معاصر است.
علاوه بر زیر ساخت های تاریخی و اجتماعی، مدگرایی در بین جوانان از اصول و سازه های روان شناختی نیز تبعیت می کند و با انگیزه های متنوعی درگیر است.
ابوالقاسم صمیمی، کارشناس اجتماعی در این باره می گوید: تنوع طلبی و نوگرایی، همانندسازی، رقابت و چشم و هم چشمی، الزام به دنبال مد بودن ناشی از دوستان، جلب توجه دیگران و تشخّص طلبی و برتری جویی از دلایلی است که فرد خود را ملزم می کند تابع مد باشد.
وی می افزاید: به روز بودن، به خودی خود، مساله بدی نیست و حتی می توان گفت به نوعی، احساس سرزندگی و شادابی را فراهم می آورد، ولی به روز بودنی که عفت و حیای عمومی را خدشه دارد کند، مذموم و نکوهیده است.
ملیحه ساجدی روان شناس مشاور خانواده هم با تشریح لزوم رعایت عرف جامعه در مدگرایی، گفت: سیر تحول طراحی مانتوها نشان می دهد، مانتوهای کاملا بلند و گشاد که طبق موازین شرعی دوخته می شد با طراحی ها و با توجه به مد روز، هر بار با تغییری روبرو می شوند که در آن موازین شرعی کمتر رعایت شده است.
وی آخرین نوع این تغییرات را تولید و دوخت مانتوهای بدون دکمه و حالا مانتوهای شیشه ای عنوان و خاطر نشان کرد: حجاب بانوان، روزگاری دغدغه ای برای دشمنان قسم خورده اسلام بود، دغدغه ای که با کشف حجاب رضاخانی آغاز شد و امروز به نازک کردن پوشش نهایی بانوان رسیده است.
وضعیت نامناسب پوشش در برخی مناطق کشور از جمله تهران به حدی شده که به قول آیت الله آملی لاریجانی، ' برخی خیابان های پایتخت بیشتر شبیه سالن مد است تا محل رفت و آمد.'
رئیس قوه قضاییه کشور افزود: در عرصه پوشاک که شاید به ظاهر، مساله ای جزیی به نظر بیاید فضا به سمتی پیش رفته که پوشاک مناسب برای افراد متدین جامعه به دشواری یافت می شود که این مساله نشانه و علامتی است که باید بر اساس آن، نسبت به شرایط فرهنگی کشور حساس شد.
حساس شدن به شرایط فرهنگ پوشش نکته ای قابل توجهی بود که یک کارشناس امور دینی هم به آن اشاره کرد .
معصومه خرم کارشناس مذهبی با بیان اینکه پرده حجاب به عنوان نشان اسلامی بودن زنان در حال نازک شدن است، گفت: فرقی نمی کند این پوشش مانتو باشد یا چادر، درست است که امروز بر تولید و توزیع مانتوهای شیشه ای تمرکز شده است، ولی بسیاری از بانوانی که با چادر در شهر تردد می کنند هم با استفاده از پارچه های نازک برای دوخت چادر، قداست چادر به عنوان پوشش اصلی اسلامی را زیر پا گذاشته اند.
این کارشناس با بیان اینکه گرمای تابستانه یکی از دلایل مهم تنوع بخشی به مانتوها و تولید مانتوهای شیشه ای بود، افزود: تا یک ماه دیگر با آغاز پاییز، مدهای جدید مانتوهایی به بازار می آید که اگر به اقتضای فصل، شیشه ای نباشد، الگوهای رفتاری و هنجاری خاصی را به نام حجاب فانتزی بین جوانان و نوجوانان رونق می دهد.
خانم خرم نمونه این حجاب های فانتزی را در دوخت چادرهای با زیور آلات، سنگ دوزی شده، دارای کلاهک و روبان های رنگی عنوان کرد و افزود: پوشش اسلامی نباید دستاویز نگاه های سلیقه ای شود.
وی تاکید کرد : حجاب های فانتزی، شیشه ای و توری، رفته رفته فرهنگ غنی ما را به تور می اندازند و اگر از خواب غفلت بیدار نشویم، فرهنگ حجاب با همین حجاب های شیشه ای کم رنگ می شود.
با بررسی همه جوانب این قضیه، باز به این نتیجه می رسیم که اگر فلسفه حجاب برای افراد به درستی تبیین شود و تربیت ها به سمتی برود که فرد حجاب اش را جزئی جداناشدنی و بخشی از هویت خود به حساب بیاورد، هرگز آن را بازیچه فرهنگ های پوچ آن سوی آبی، بوتیک داران و پاساژگردی های بی هدف نخواهد کرد.
باید بدانیم که پوشش، نوعی نماد فرهنگی است که حتی باستانشناسان با بررسی آن در آثار تاریخی، به مسایل فرهنگی هر دوره دست می یابند و حدس و گمان های خود را پیش می برند. حالا اگر روزی این پوشش های فانتزی و توری بخواهد نمادی از فرهنگ و هویت ما بشود، چه پاسخ منطقی برای آن خواهیم داشت.
 

انتهای پیام/ 

برچسب‌ها: 

دیدگاه شما

آخرین اخبار