به گزارش شبنم ها، به نقل از فارس

اسباب‌بازی‌ها عنصری هویت‌بخش محسوب می‌شوند که در ساخت شخصیت کودکان و تاثیر به‌سزایی در رشد ذهنی و هویتی آنها دارند. به همین خاطر است که تولید اسباب‌بازی در جهان جدی گرفته می‌شود. حتی در مرور خاطرات کودکان نیز نقش اسباب‌بازی‌ها بسیار پررنگ است و در مرور خاطرات بزرگسالان نیز حضور اسباب‌بازی‌ها پررنگ است.

سال‌ها است حوزه اسباب‌بازی در کشور حوزه رها شده‌ای است و متولی درستی برای پاسخ دادن به این نیاز ضروری کودکان و نوجوانان وجود ندارد. این بی‌متولی بودن سبب شد کسی نیز در این زمینه پاسخگو نباشد. به همین خاطر فرصت مناسب بود تا بازار برای اسباب‌بازی چینی و بی‌کیفیت فراهم شود و عده‌ای سودجو نیز با استفاده از موقعیت پیش آمده دست به ماهی گرفتن از آب گل آلود بازار اسباب بازی در کشور بزنند.

چند سالی است کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به عنوان نهاد فعال در حوزه کودکان و نوجوانان وارد این فضا شده و دست به برنامه‌ریزی و حمایت از تولدکنندگان اسباب بازی ایرانی زده است. اتفاقی که زمینه دلگرمی تولیدکنندگان ایرانی را فراهم کرده و باید منتظر ماند تا این حمایت‌ها در زمینه اجرا و تولید نیز به ثمر بنشیند.

از آنجا که اسباب‌بازی به عنوان ابزار هویت‌بخش در دوره کودکی محسوب می‌شود و کودکان با آنها هویت دوران بزرگسالی خود را باز می‌یابند، اهمیت دارد که با برنامه‌ریزی و حمایت از تولیدکنندگانی که پشتوانه علمی و پژوهشی دارند زمینه تولید اسباب‌بازی بومی متناسب با هویت جمعی کودکان ایرانی فراهم شود. از آنجا که فرهنگ‌پذیری از کودکی صورت می‌گیرد، اسباب‌بازی‌ها نیز به عنوان ابزارهای انتقال فرهنگی معرفی می‌شوند و به همین خاطر جایگاه بلندی در ساخت فرهنگی جامعه دارند.

محسن حموله، مدیرکل سرگرمی‌های سازنده و بازی‌های رایانه‌ای کانون پرورش فکری در مراسم پایانی دومین رویداد ملی ایده‌آزاد اسباب‌بازی معتقد است: «جریان تولید اسباب‌بازی با هویت ایرانی در کشور باید سال به سال افزایش یابد.» هرچند مخاطب این بایدها روشن نیست ولی کانون گام‌های خوبی طی این مدت در این زمینه برداشته که باید انتظار به ثمر نشستن آنها را کشید.

حموله در این مراسم با تاکید بر اینکه اسباب‌بازی‌ها حاوی پیام‌هایی هستند، گفت: «این‌که از طریق اسباب‌بازی چه پیامی به کودک منتقل شود، میزان مفید یا مخرب بودن اسباب‌بازی را تعیین می‌کند.»

در واقع بر این نکته اغلب دست‌اندکاران حوزه کودکی اجماع دارند، ولی اقدامی برای عملیاتی کردن این مسئله صورت نمی‌گیرد و شاهد جولان اسباب‌بازی‌های مخرب در بازار هستیم. البته باید توضیح دادکه وقتی حرف از مخرب بودن یک اسباب‌بازی می‌شود با توجه به شرایط فرهنگی و بومی کشورمان است و ممکن همین اسباب‌بازی در نقطه دیگری از جهان مخرب به‌شمار نرود.

انتقال فرهنگی شاید مهمترین دستاوردی باشد که از طریق اسباب‌بازی‌ها به آن می‌رسیم و نباید فراموش کرد که یک اسباب‌بازی می‌تواند ضریب نفوذ بسیاری در عادات و آداب کودکانی که قرار است در آینده نقش‌آفرین امور اجتماعی باشند، داشته باشد. کسب سود اقتصادی در مسئله تولید اسباب‌بازی نباید فراموش شود اما به معنای این نباشد که برای کسب سود و منفعت اقتصادی خرده‌فرهنگ‌های بومی را از بین ببریم تا بتوانیم به سود یا نفعی دست پیدا کنیم. از این رو گاهی یک تصمیم اشتباه یا سرمایه‌گذاری غلط می‌تواند مسیر انتقال فرهنگی را از بین ببرد.

انتهای پیام/