7. تير 1395 - 17:44   |   کد مطلب: 10730
اگر زمان به عقب برگردد اصلا سمت کانوپولو نمی‌روم. من در سن 22 سالگی نمی‌توانم ورزش دیگری را از نو آغاز کنم و مجبور به ادامه هستم. اگر برای انتخاب یکی از رشته‌های قایقرانی از من مشورت بگیرند، به آنها می‌گویم، به هیچ وجه سمت رشته‌ای که المپیکی نیست نروید.

به گزارش شبنم ها به نقل از ورزش بانوان :  تکتم آخوندزاده دختر کانوپولیست با ۲۲ سال سن جوان ترین افتخار آفرین کشورمان است که از سال ۹۰ تا کنون در ترکیب تیم ملی ایران قرار دارد. وی چندین دوره خانم گل مسابقات کشوری شده است. مدتی است که اخبار پیرامون کانوپولوی بانوان بسیار کمرنگ شده است. به همین دلیل خبرنگار سایت ورزش بانوان با بانوی کانوپولیست موفق کشورمان گفت و گویی ترتیب داد که متن آن در ذیل آمده است.

تکتم آخوندزاده با تأکید بر اینکه مسابقات قهرمانی جهان ۹ تا ۱۴ شهریور ماه سال جاری به میزبانی ایتالیا برگزار می‌شود، گفت: با توجه به اینکه زمان کمی هم تا آغاز مسابقات مانده است، طبیعتا اردوهای تمرینی تیم ملی باید شروع می‌شد اما فدراسیون امتحانات بچه‌ها را بهانه تأخیر در آغاز اردوها می‌داند. مطمئنا بودجه فراهم نشده که همچنان از برگزاری اردو خبری نشده است. مرداد ماه هم قرار است مسابقات قهرمان کشوری کانوپولوی بانوان بعد از سه سال بالاخره برگزار شود.

آخوندزاده ادامه داد: کانوپولوی بانوان با اینکه المپیکی نیست اما هربار برای ایران مقام می‌آورد. تقریبا تمام رشته‌های قایقرانی المپیکی هستند اما تنها یک نفر سهمیه المپیک گرفته است و رسیدگی به آنها بسیار بیشتر از رشته مظلوم کانوپولو است. در صورتی که حقوق سایر رشته های قایقرانی را تمام و کمال پرداخت کرده‌اند، اما هنوز حقوق سال گذشته بچه‌های تیم ملی کانوپولو را پرداخت نکرده‌اند.

وی افزود: اگر زمان به عقب برگرد اصلا سمت کانوپولو نمی‌روم. من در سن ۲۲ سالگی نمی‌توانم رشته‌ دیگری را از نو آغاز کنم و مجبور به ادامه هستم. زمانی که این رشته را آغاز کردم سن کم و اطلاعات ناقصی داشتم. اما الآن همه چیز را تجربه کرده‌ام و اگر خانواده و اطرافیان برای انتخاب یکی از رشته‌های قایقرانی از من مشورت بگیرند، به آنها می‌گویم ” به هیچ وجه سمت رشته‌ای که المپیکی نیست نروید. ”

بانوی کانوپولیست کشورمان گفت: مسئولان باعث شدند که من امروز برای ادامه رشته مورد علاقه‌ام تا این حد ناامید باشم. بعضی اوقات با خودم می‌گویم اگر در شهر خودم حتی فروشنده یک مغازه می‌شدم الآن وضعیت بهتری داشتم. ما از سطح خانواده‌های ثروتمند نیستیم که خودمان از پس هزینه تمرینات بر بیاییم حمایت لازم داریم. به رئیس کمیته هم گفتم که اگر اردوها برگزار نمی‌شود اطلاع دهند، چون پیشنهاد کاری دارم و می‌خواهم نجات غریق شوم، اما گفتند صبر کن.

آخوندزاده ادامه داد: البته تنها سود و مزایایی که از این ورزش نصیبم شده، این بود که با مقام موفق شدم دانشگاه سراسری بدون کنکور قبول شوم.

وی در پایان گفت: بچه‌های کانوپولو هم مثل همین رشته مظلوم هستند. الهه پورعبدیان و همسرش علی مولایی در برنامه تلویزیونی شیدایی حضور داشتند با وجود اینکه دلِ پُری به خاطر حق و حقوق‌شان داشتند اما حرفی نزدند. تنها دلیلش هم این است که همه با وجود این مسائل ما این رشته را دوست داریم. اعتقاد قلبی من این است که ورزش بدترین نوع اعتیاد است. چون وقتی غرق در آن می‌شوید دل کندن از آن هر روز سخت‌تر از قبل می‌شود.

انتهای پیام/ص

دیدگاه شما

آخرین اخبار