پناهی مردی بود از جنس لطیف احساس که نامش به عنوان یک شاعر، زمانی جای افتاد که دیگر در میان ما نبود اما اگر چه دیرتر از آنچه باید و شاید به جرگه شاعران معاصر پیوست؛ ولی به مدد برخی از دوستدارانش چنان در دل و جان ما ریشه دواند که امروزه برخی از افراد شاعرنما به ولع معروف شدن آثارشان از نام او بهره برده و به عبارتی از اعتبارش سوءاستفاده می‌کنند.